[English translation below]
KSIĘŻYCOWA

Nad wschodnim lasem błyska
pierwsza wieczorna gwiazda,
i w mroku się kołysze
- latarnia, którą księżyc przed sobą niesie.
Gwiazda zwierzęca, co dla zwierząt świeci,
budzi lasy nocnych stworzeń, daje znak,
że zaraz wtoczy się na niebo jasny krąg
planety pełnej jak oko.
Ciągną ku niej dzikich korowody,
cicho, aż słychać jak przemyka bezszelestna mgła.
Lisią ścieżką, sarnim duktem i borsuczym tropem,
gdy nad czubami drzew rośnie krwawy krąg.

Przewodniku nasz, światło naszych dróg!

Łuna-luna, zmienia-mieni, świecidełko zerka,
z wody w niebo, z nieba w ziemię,
odbija się pełnia.
Woda ożywa, podnosi, opada, drży,
spełnia się, łagodnieje, zamyśla się, duma,
a dołem suną szare korowody zwierząt,
a górą - gwiazdy w kluczach, białe jak łabędzie,
mleczną, ptasią, żurawią drogą dusz...

Przewodniku nasz, światło naszych dróg!

Sarnia ścieżka pod gruszą wzbija się do nieba.
Las czy gwiazda- jedno srebro,
aż po brzeg wybrzeża nocy.
Czy po rosie, czy po chmurze
stąpa teraz smukła łania?
Senne lisy i łasice płyną w sów i ciem dziedzinie.

Miesiąc pyszni się w przestworzach,
nęci zmysły odurzone.
Na wody rzucił urok, opętał rośliny,
świat zwierzęcy, wnętrza kobiet...
Dzikie korowody
prą ku światłu, zbiera się
wszechwiedzący sabat...

Przewodniku nasz, światło naszych dróg!

Gdy zgaśnie, po nim przyjdą
trzy noce zupełnie ciemne,
za nimi próżne, puste dni.
I tylko czekać, czekać, zagubieni w cieniach,
aż w oczach ciemnych znowu błyśnie
krwawy krąg.
Zamknąć ten strach w źrenicy,
w pustej łodydze, dziupli, kości,
by nie wyszedł, póki srebro wzywa dzikie kręgi,

zanim miesiąc naciągnie lisią czapę mrozu
i śmierć nadciągnie cicho pod osłoną zimy.

A teraz świeć! świeć! aż po brzeg!
Wszechwiedzący sabat!
Sławią cię zwierzęta zielone jak trawa.
Zielona mleczna droga – wąska ścieżka sarnia,
omszała, omszona, mszarna.

Przewodniku nasz, światło naszych dróg!

Hej, hej, ciemniej i ciemniej,
mniej, mniej światła na niebie.
Miej, miej na nas wejrzenie
w swoich wiecznych przemianach!

Hej, hej, ciemniej i ciemniej,
hej, hej, mnożą się cienie,
hej, hej, woła do ciebie
twoja dzika gromada!


LUNAR SONG

Over the eastern forest
blinks the first evening star,
and it sways in the dark
- lantern, which the moon carries before itself.
An animal star that shines for the beasts,
awakens the forests of nocturnal creatures, gives a sign,
that soon a bright circle will roll into the sky
a planet full like an eye.
Processions of the wild streams towards it,
so quietly, you can hear the noiseless fog flitting.
Along the fox path, roe deer track and badger trail,
when a bloody circle grows above tree tops.

Oh, our guide, the light of our trails!

Glow-luna, changes-flickers, trinket glances,
from water to heaven, from heaven to earth,
the full moon is reflected.
Water comes to life, raises, falls, trembles,
fulfills, softens, thinks, muses,
and down - gray processions of animals pass,
and up - stars in wedges, white like swans,
along milky, birdy, cranes’ way of souls ...

Oh, our guide, the light of our trails!

Roe deer path under the pear tree rises to the sky.
Forest or star - one silver,
up to the edge of the night’s shore.
Whether on dew or on a cloud
treads a slender doe now?
Dreamy foxes and weasels flow in the realm of owls and moths.
The moon struts in the sky,
lures the dazed senses.
It cast charm on the waters, possessed the plants,
animal world, women's inner selves ...
Wild processions
push to the light,
omniscient sabbath gathers...

Oh, our guide, the light of our trails!

When it dims,
three completely dark nights will follow,
behind them - empty, vain days.
And we just wait and wait, lost in the shadows,
until the dark eyes
flash bloody circle again.
To close this fear in the eye pupil,
in an empty stem, tree hollow, bone,
so it couldn’t come out as long as silver calls up wild circles,
before the moon pulls on a foxy hat of frost
and death will come quietly cloaked in winter.

And now shine! shine! up to the brim!
Omniscient sabbath!
Animals green like grass laud you.
Green milky way - narrow path of roe deer,
of moss, moss-like, moss-grown.

Oh, our guide, the light of our trails!

Hey, hey, darker and darker,
less, less light in the sky.
Lay, lay your eyes on us
in your eternal transitions!

Hey, hey, darker and darker,
hey, hey, the shadows proliferate,
Hey, hey, here your wild gathering
is calling you!